Ik had de stappenteller helemaal niet op de dienst Medische Beeldvorming achtergelaten, het dingetje zat gewoon in mijn handtas en eigenlijk had ik dat moeten weten want dat is de plaats waar altijd alles zit.

Vandaag resultaten van de scans, waar ik erg ongerust over was, omdat ik wat pijnklachten had in de leverstreek. En toch vielen de scans mee, één en ander kwaadaardigs is zelfs wat gekrompen zodat ik de volgende 2 maanden min of meer gerust mag zijn. De doc vond trouwens geen verband tussen mijn pijnklacht en de ziekte en zelf begin ik nu ook te denken dat het mijn BH was die slecht zat of iets van die orde (seriously).

Dat de scans ok waren betekent dat we gewoon verder gaan met de standaard eerstelijnschemo die ik al sedert het begin krijg, vanaf morgen.

Ondanks de bloedtransfusie heb ik nog steeds bloedarmoede, en ook de EPO helpt daar niet echt aan, dus die wordt wellicht stopgezet.

Zoals ik voorspeld had zijn namiddagen in de herfst veel eenzamer dan die in de zomer. Geen wandelingetjes met de rolstoel, geen terrasjes, en geen bezoek. Vorig jaar rond deze tijd stopte ik rond vier uur altijd even met werken om boodschappen te doen en/of koffie te drinken in de grote stad en de fysieke onmogelijkheid om dat te doen is erg storend en beperkend. En Joey is een lief en aanhankelijk kitten maar niet meteen geschikt voor de mondelinge conversatie waar ik af en toe toch nood aan heb.

Het eerste uitstapje in het verschiet is België-Kroatië bij de Caruso’s maar dat is donderdag pas. Ik zal dus creatief moeten zien wil ik voordien nog wat namiddagbezoek. Kregen mensen maar verlof om de zieken te bezoeken en de eenzamen op te vrolijken. Ik zal het even zelf moeten doen, vrees ik.