Dat het te traag gaat, daar kan niet mee om. Die dame van gezinshulp was hier vorige week al en ik zou in het begin van de week opgebeld worden, wat niet gebeurde. Bon, voorlopig genoeg over deze louter praktische hindernis, al kan ik de hulp stilaan goed gebruiken.

Mijn hoofd zit daar niet echt, de laatste dagen denk ik vooral aan de resultaten binnenkort, aan mijn dochter en dat we af en toe in elkaars haren vliegen, ik vrees omdat we veel te dicht op elkaars vel zitten, waarbij zij dan nog diegene is die ontzettend veel werk op zich neemt en ik diegene ben die te “needy” is en liefst van al zou hebben dat ze altijd ergens in de buurt is. Ge kunt dat niet willen of eisen dus. Het is compensatie voor de angst waarvan ik zo graag zou hebben dat ze verandert in een soort van berusting of aanvaarding. Ik kan niet eens terugkijken of analyseren in welke mate daar enige evolutie te bespeuren is. Was ik in het begin minder bang? Ik denk dat ik optimistischer was en er een naief geloof op nahield dat de wetenschap op een jaar tijd wel iets zou vinden dat mij veel extra tijd gaf. Een jaar is immers lang. Toen wist ik nog niet dat een jaar voor het ontwikkelen van remedies tegen ernstige ziekten helemaal niets is. En toch had ik die hoop en zocht ik het internet af naar nieuwe onderzoeken. Dat doe ik nog heel zelden, het is dan ook niet echt een opbeurende bezigheid. Sowieso was ik iets rustiger in het begin, omdat er nog niet zo veel tijd gepaseerd was. Nu is het dubbel, ik ben onrustig door het verstrijken van het tijd, maar dan wel weer blij omdat het bijvoorbeeld februari is en de allereerste tekenen van de lente zich aandienen met mij er bij, al is het maar door de iets langere dagen en hier en daar een melding van zich vroeg aandienende krokussen.

Kwestie van het erg embryonale lentegevoel nog wat aan te dikken, hier een stukje uit een gedicht van Oscar Wilde:

And all the woods are alive with the murmur and sound of Spring,
And the rose-bud breaks into pink on the climbing briar,
And the crocus-bed is a quivering moon of fire
Girdled round with the belt of an amethyst ring.

De tijd de das omdoen, dat is mijn lievelingsbezigheid.

Vandaar dat ik niet kan verdragen dat die van gezinshulp trager zijn dan beloofd.