Zelf wist ik het al even, maar ik wilde de resultaten van de meest recente onderzoeken afwachten voor ik blij kon zijn. En he, he, de combinatie van chemo en immunotherapie (Imfinzi) doet wat ie moet doen, en hoewel die medicijnen mij niet kunnen genezen, hebben ze er toe bijgedragen dat de tumoren weer wat gekrompen zijn.

Dus..

vliegen mijn dochter en ik zondag naar het midden van de Middellandse zee voor een weekje Mallorca. Het was weer een zoektochtje, de contactpersoon van ons oorspronkelijk reisagentschap bleek ongeveer van de ene dag op de andere verhuisd naar IJsland zonder de offertes af te werken waar wij om hadden gevaagd, een ander bekend reisbureau waar we onze hoop op hadden gevestigd liet ons een uur aan de wachtlijn voor we dan maar het contact verbroken. Dus besloten we alles zelf te doen, belde ik naar de hotelketen om rolstoeltoegankelijkheid te polsen en sprak ik van de zenuwen enkele verwarde zinnen Engels zodat de Spaanstalige receptioniste uitriep “but you say you are Dutch, your German is probably better than your English, no?” Terwijl ik haar van het tegendeel probeerde overtuigen (het ENIGE dat ik wilde weten is of het hotel rolstoeltoegankelijk was) werd de Babylonische spraakverwarring er niet beter op toen de receptioniste mij streng toesprak met de melding dat ze me géén informatie mocht geven over klanten. Ik las vandaag een artikel over het feit dat mensen almaar slechter communiceren met elkaar, wel dat gesprek was een schoolvoorbeeld maar uiteindelijke eindigde het toch met een uitleg over de voorzieningen voor minder mobiele mensen in haar hotelketen. Hehe.

Maar in ieder geval, als er verder geen misverstanden zijn zwaai ik zondagnamiddag even vanuit zonniger oorden. Voor mij moet het niet eens véél warmer zijn, maar ik keek er zo naar uit in april kleine uitstapjes te maken in de lentezon, weliswaar in de rolstoel, maar kwam ik daar even bedrogen uit. Nu, ik wed dat zodra ik het vliegtuig opstap België zal baden in zonneschijn maar dat is jullie dan allemaal heel erg gegund.