Ik zat er wel mee dat een groot deel van mijn familie aan vaderskant nog niet op de hoogte was van mijn ziekte. Dat gaat dan vooral over de mensen die door een kleine diaspora verspreid wonen over de Kempen, Antwerpen en Leuven en waarvan een deel niet doet aan social media. Vandaag heb ik dan de moed bijeen geraapt en via een massamail ‘met de titel “over mijzelf” de hele uitleg gedaan. Over de aard van de aandoening (galwegkanker), de prognose (niet goed) en vooral over het feit dat ik hen allemaal nog eens wil zien, eender hoe. Ook geen sinecure, ze hebben allemaal een job, al dan niet opgroeiende kinderen en volgeboekte agenda’s. Een nichtje uit Antwerpen antwoordde al positief en Livia, mijn Aalsterse nichtje (die als een van de eerste op de hoogte was) wil mee aan de kar trekken. Voor de duidelijkheid, ik heb 6 nichten, 1 neef, 2 halfzussen en die hebben ook allemaal ouders, mijn ooms en tantes, en kinderen uit al dan niet nieuw samengestelde gezinnen. Dus, dat trekken aan de kar zal nodig zijn.

Ook van de vrienden die ik niet zo vaak zie is nog niet iedereen op de hoogte dus heb ik ook nog eens de moed bijeengeraapt de boodschap rechtstreeks op Twitter en op Facebook te zetten, weliswaar zonder al te veel uitleg, maar in het kader van de #dagtegenkanker. En nu nog zijn er een aantal mensen waarvan ik enkel een GSM-nummer heb en die ik toch wil zien. Ziek zijn, ’t is een hoop administratie. But it keeps me going.