Ik zat op op zo’n 2 meter van de waterlijn met mijn gezicht richting oceaan. Bij elke golf die oploste op het strand had ik op voorhand gegokt of ze mijn voeten en die van Sil zou overspoelen. We waren zogezegd erg bang van de overspoelende golven en ik gilde iedere keer als er weer eentje aankwam. Maar de meeste golven losten op in mild kabbelen, met nog wat kleintjes er achterna. Ik kon daar naar kijken tot ik stopte met denken en bijna één werd met de golfjes.

“Dàt is mindfulness” zei de psychologe. focus buiten jezelf” Ik denk dan altijd een fractie van een seconde dat mijn overigens uitstekende psychologe mij voor één of andere betalende cursus wil inschrijven, maar neen, ik denk dat ze gelijk heeft. Klotsend of golvend water, golven in de verte aan de Noordzee, golven die strijden om je voeten te kunnen overspoelen, voor velen van ons hebben ze die rustgevende werking, maar nu zat ik er wil helemaal in, terwijl ik helemaal niet zo goed ben in opgelegde mindfuloefeningen.

Het was lang geleden dat ik vlakbij het zeewater was. In Oostende is dat voor zover ik weet niet bereikbaar voor wie die niet of niet door het zand kan stappen, maar ook voordien was het lang geleden. Vroeger als jong wild wezen sprong ik in zee zodra de kans zich voordeed. Wat kan er meer goed doen dan een onderdompeling in Canarisch, Noordzee- of ander zeewater. Nu moest ik genoegen nemen met overspoelde voeten.

Dit, en nog wel wat zaken, maken dat ik helemààl niet blij ben om terug te zijn. Met toestemming van de dokter mocht ik een chemo overslaan (wat duidelijk goed deed tegen de bijwerkingen) en nu zijn ze ginds in het ziekenhuis helemaal van slag over of ik morgen over overmorgen moet komen. Nu nog, op zondagnamiddag krijg ik een mail die vorige afspraken tegenspreekt. Not mindfull at all, word ik daarvan. Het wordt soms veel, alles dat met mijn behandeling en onderzoeken te maken wordt, ook al omdat een genezing niet mogelijk is en veel extra tijd ook niet. Tegen die gedachten helpen de golfjes, helpt de oceaan, helpt het letterlijk weg zijn van de geografische plaats waar ik het grootste deel van de tijd doorbreng.