Afgelopen dinsdag was er fiat voor mijn behandeling. Had ik wel gedacht, ik was al serieus opgeknapt na de bloedtransfusie. Nu krijg ik wel een veel lagere dosis chemo, omdat mijn lijf de grotere duidelijk porties niet waardeert. Dat gebeurt uiteindelijk bij iedereen. Voor mij is het bijkomende probleem dat ik ook Imfinzi (de immunotherapie, u zult moeten teruglezen als u meer wil weten), krijg, en dat moet samen met de huidige chemo. Als die wegvalt, dan ook geen Imfinzi meer. Duimen voor nog meer onverwachte medische wendingen, zoals dat met die Imfinzi het geval was. De Imfinzi zorgt voor interessante bijwerkingen, zo staan mijn benen af en toe in brand, jeuken mijn voeten soms alsof ik ze een voetbad met muggengif gegeven heb, en heb ik Rosacea, een uitslag die niet fraai oogt en waarvoor ik nu antibiotica krijg. En, ik verlies mijn haar. Langzaam maar zeker zie je de schedel, vooral aan de voorkant Maar sinds ik het gewoon ben er niet op mijn best uit te zien, zit ik er voorlopig niet zo mee. Voorlopig.

Geheel ter zijde, deze ochtend stond ik op en was er nog maar een piepklein kopje koffie over voor deze vrouw die ontroerd raakt door haar ochtendkoffie, maar er zelf geen kan zetten. De vriend van mijn dochter is hoofdverdachte, vermits hij altijd vier kopjes na elkaar drinkt. Hoe schoonmoeder-gemeen zou het zijn om hem op te vorderen van zijn werk om er nieuwe te komen zetten? Neen, om 12 uur komt de verzorgende, die gaat dat met plezier toen. Update: het is uiteindelijk Simon die hier kwam aanwaaien en voor de koffie zorgde.

Deze namiddag krijg ik bezoek met eclairs van MM (er is een soort kleine eclair-clan ontstaan rond mij) en morgen van de papa van Silke. Misschien gaan we naar buiten. Twee mensen die ik pas echt opnieuw heb leren kennen door ziek te zijn. Dat is een beetje droevig maar ook een beetje fijn zeker?

Intussen waste de verzorgende (die mensen doen alles) mijn haar en camoufleer ik mijn opkomende kaalheid door de rechter- over de linkerhelft te kammen. Iets waar ik bij anderen altijd moest lachen. Karma is a bitch, I say.