Ik doe dan dingen.

Ik kocht een gele trui met een nog geler motief en twee broeken met lange wijde pijpen.

Ik heb al meer dan een jaar een tattoo.

Ik voer op een vlot deze zomer.

Ik werd verliefd op een kater

Ik nam het vliegtuig en verloor mijn vliegangst

Ik liet mijn haar knippen omdat het te veel was uitgevallen en mijn kapsel is nu een combinatie tussen the signatuur-haarsnit van Conny
Palmen en die van Animal.

Ik zeg mijn gedacht en naar het schijnt doe ik dat met tijden op een arrogante manier. Als ik er hier zo over denk besef ik dat dit misschien altijd zo geweest is. Het verschil is dat wie nu wegloopt van mij altijd een kans heeft mij niet weer te zien.

Gevoeligheden en ergernissen kan ik niet meer verbergen.

Ik switch van zender als het over die oorlogen gaat en vind meer en meer dat we een wreedaardige, verwerpelijke soort zijn. Hoewel, ik denk dat ook wel al langer dan vandaag.

Toch word ik soms overstelpt met gevoelens van liefde voor mensen die dat soms niet weten. En dankbaarheid, en gemis. En het besef van tijdsgebrek.

Ik schrijf te veel zinnen die beginnen met “ik”.

Ik huurde een hometrainer.

Ik ben vergeetachtig

Ik huilde bij het overlijden van Matthew Perry

Ik plaats meer dan eens dezelfde foto.

Ik onderga volgende week een belangrijk onderzoek dat moet uitmaken of mijn huidige therapie werkt.